წარმოგიდგენთ ჩვენს განსაკუთრებულ სტუმარს. მოგესალმებით ქალბატონო პრეზიდენტო!
საღამო მშვიდობისა.
მოხარული ვარ თქვენი სტუმრობით, ქალბატონო პრეზიდენტო, კეთილი იყოს თქვენი მობრძანება France info ეთერში. ჩვენ ვისაუბრებთ სამიტზე, რომელიც მე უკვე ვახსენე შესავალში, მაგრამ, ასევე მიმოვიხილავთ თქვენს ქვეყანაში მიმდინარე მოვლენებს, სადაც რუსული სამხედრო თუ პოლიტიკური უხეში თავდასხმები დიდი ხანია დესტაბილიზაციას იწვევს. თქვენი მოსახლეობა, თქვენი მოქალაქეები, სულ ცოტა ხნის წინ, გამოვიდა ქუჩაში ევროპული ღირებულებების დასაცავად, ისევე როგორც თქვენ, როგორც ამ ღირებულებების ელჩი. ვნახოთ კილიან პრევოს თვალით დანახული თქვენი ქვეყნის, თქვენი განვლილი გზის და თქვენს მიერ აღებული ვალდებულებების ისტორია.
ქართული პარლამენტის წინ, ღამე, ამაყად ფრიალებს ევროპული დროშა. 9 მაისს მანიფესტანტების ჯგუფი თავის უკმაყოფილებას გამოხატავს რუსეთსა და საქართველოს შორის ფრენების აღდგენის თაობაზე. «სირცხვილია, რასაც ვგრძნობთ ამ რამდენიმე თვის განმავლობაში, ამ ვითომ ფსევდო, პროევროპული პოლიტიკის ფონზე, ყველაფერს აკეთებს ჩვენი ხელისუფლება რომ რუსეთს დავუახლოვდეთ». ევროპული მისწრაფებები ეჯახება სულ უფრო და უფრო ღიად პრორუსულ მთავრობას. ამ პოლიტიკურ მარაზმში საქართველოს სახე 2018 წელს არჩეული სალომე ზურაბიშვილია, ქვეყნის პირველი ქალი პრეზიდენტი. მისი სხვა თავისებურება - სახელმწიფოს მეთაური დაიბადა პარიზში. მისი პოლიტიკური კარიერა დაიწყო ჟაკ შირაკის დროს, რომელმაც ის 2003 წელს საქართველოს ელჩად დანიშნა. დღესდღეობით პროევროპელი პრეზიდენტი შეზღუდული ძალაუფლებით წინააღმდეგობაშია პრემიერ-მინისტრთან, რომელსაც ევროკავშირში გაწევრიანების შანსების დასუსტებაში ადანაშაულებენ. სალომე ზურაბიშვილი: « ქართველმა ერმა გადაწყვეტილება უკვე მიიღო, მე თქვენს წინაშე ვარ ამ გზავნილის გასაჟღერებლად. ჩვენი ევროპული არჩევანი არა მხოლოდ ლეგიტიმური, მაგრამ უალტერნატივოცაა. რადგან დაფუძნებულია ჩვენს ღირებულებებზე, ჩვენს ისტორიაზე, ჩვენს ბრძოლებზე, ჩვენს შემართებაზე და მომავლის ჩვენს ხედვაზე».
ამავდროულად, ქართველები გაყოფილები არიან, რადგან ბევრს ისევ ცხადად ახსოვს 2008 წელი. ამ წელს მოკლე, მაგრამ სისხლიანი ომი დაიწყო მათ ქვეყანასა და რუსეთს შორის. მას შემდეგ დაშორება უფრო გაღრმავდა, მაგრამ პრეზიდენტი ახშირებს დიპლომატიურ ინიციატივებს ბრიუსელთან კავშირის შესანარჩუნებლად.
საქართველოს პრეზიდენტი ჩვენი განსაკუთრებული სტუმარია France info-ზე. პირველი შეკითხვა, რომელიც მინდა დაგისვათ შემდეგია: მაშინ როდესაც თქვენ ატარებთ ევროპულ ღირებულებებს, იბრძვით თქვენი ქვეყნის დამოუკიდებლობისთვის, რას აკეთებთ აქ, პარიზში? რატომ არ ხართ კიშინიოვში ემანუელ მაკრონთან, ვოლოდიმირ ზელენსკისა და ორმოცდაათიოდე სახელმწიფოების და მთავრობების ევროპელ მეთაურებთან ერთად?
იმიტომ რომ არის გარკვეული კონსტიტუციური «ომი», რომლის მიხედვითაც ქვეყანა წარმოდგენილი შეიძლება იყოს სახელმწიფო, ან მთავრობის მეთაურის მიერ. ქვეყანა წყვეტს და ეს საელჩოებმა, საგარეო საქმეთა სამინისტრომ პრემიერ-მინისტრის სასარგებლოდ გადაწყვიტეს.
გთხოვეს, რომ არ წასულიყავით?
არა, არც შემომთავაზეს (წასვლა). შემოთავაზებამდე იყო გადაწყვეტილება მიღებული, მაგრამ არა უშავს. რა თქმა უნდა, კარგი იქნებოდა ჩემი კიშინიოვში ყოფნა, რადგან უფრო მომგებიანი იქნებოდა ფოტო ვოლოდიმირ ზელენსკის, მაია სანდუს და ჩემი, როგორც სამი ქვეყნის...
პრემიერ-მინისტრი, რომელთანაც გაქვთ კოჰაბიტაცია, არ ვიცი ეს სწორი ტერმინია თუ არა, წარმოადგენს ქართულ ოცნებას, შეიძლება ითქვას, ის პრორუსია, ყოველ შემთხვევაში, მეტი სიმპათიები აქვს. ის წარმოადგენს თქვენს ქვეყანას ჯგუფურ ფოტოზე? ეს თქვენ გულს გტკენთ?
ვფიქრობ, რომ უნდა გვეჩვენებინა ამ სამი ქვეყნის გამოსახულება, (საქართველო, უკრაინა, მოლდოვა) ჩვენ ისინი მივიღეთ ჩვენს ქვეყანაში ორი წლის წინ, ეს სამი ქვეყანა, რომელთა ასოცირება ჩვენ დავაინიცირეთ, მნიშვნელოვანი იყო რომ გაგვეცოცხლებინა ამ სამი ქვეყნის გამოსახულება, რომლებიც პარალელურად მიიწევენ ევროპისკენ. მსგავსი ინსტიტუციური დაპირისპირებები ბევრ ქვეყანაში არსებობს. გუშინ მე ბრიუსელში, ევროპარლამენტში ვიყავი. შესაძლოა, მესიჯი, რომელიც მე იქ გავაჟღერე უფრო მნიშვნელოვანი იყო. შევხვდი ყველას, ვისაც ვნახავდი დღეს კიშინიოვში: შარლ მიშელს, ურსულა ფონ დერ ლაიენს, პრეზიდენტ რობერტა მეცოლას. მე მათ მშვიდად და ერთი-ერთზე შევხვდი და ეს ძალიან მნიშვნელოვანი იყო. ვიმედოვნებ, რომ ხვალ ემანუელ მაკრონს შევხვდები აქ.
არ არის ჯერ დადასტურებული?
ჯერ ველოდები.
ქალბატონო პრეზიდენტო, თქვენ ისურვებდით რომ... თქვენ მას (მაკრონს) იცნობთ...
დიახ.
თქვენ საფრანგეთის ელჩი იყავით საქართველოში, სანამ პრეზიდენტი გახდებოდით. ისურვებდით, რომ მას ეთქვა «საქართველოს პრემიერ-მინისტრის ნაცვლად, პრეზიდენტთან შეხვედრას ვისურვებდი, ის ევროპელია, ის იცავს ევროპულ ღირებულებებს, ვიდრე პრემიერ-მინისტრი, რომელიც უფრო სიმპათიით მოსკოვის მიმართაა »…
მე არ ვიცი ვინ უნდა აირჩიოს ამ სიტუაციაში. მე არ მინდა ამ თემებზე დივერსიების მოწყობა, უკვე ყველაფერი გადაწყვეტილია. არ ვიცი, ვინ იყო რეალურად ორგანიზატორი, ევროკავშირი, საფრანგეთი თუ მოლდოვა, უფრო არა მგონია.
დიახ, მაია სანდუ ალბათ, თქვენს სასარგებლოდ გადაწყვეტდა.
ჩვენ კარგი.... მაგრამ არა უშავს. მნიშვნელოვანი ის არის, რომ საქართველო წარმოდგენილია, საქართველო წინ მიიწევს. რაც შეეხება იმ აზრს, რომ შეიძლება იყვნენ პრორუსები საქართველოში, მე ვიბრძვი მთელი დღეა ამაზე ფრანგ ჟურნალისტებთან, იმის სათქმელად, რომ არ არიან პრორუსები საქართველოში. მთავრობაში შეიძლება იყვნენ პირები, რომლებიც განსხვავებული კარტებით თამაშობენ, სიფრთხილეს იჩენენ...
ირაკლი ღარიბაშვილი, ,,ქართული ოცნება“ არ არის პარტია, რომელსაც მეტი სიმპათიები აქვს ვლადიმერ პუტინის მიმართ ვიდრე თქვენს მიმართ?
არა, მე სიმპათიას არ დავარქმევდი. მე ვფიქრობ, რომ არ არსებობს ქართველი, რომელსაც სიმპათიები გააჩნია ვლადიმერ პუტინის მიმართ. შეიძლება იყოს ხალხი, ვინც ცდილობს უფრო კეთილისმოსურნე იყოს. ვიცით, ეს რა არის, საფრანგეთშიც ვნახეთ ეს. განსაკუთრებით, პატარა ქვეყნისთვის, რომელიც უფრო ახლოსაა, რომელიც უფრო დიდი ზეგავლენას განიცდის რუსეთის მხრიდან. მმართველ პირებში შეიძლება არიან ისეთები, რომლებიც ამბობენ, რომ არ უნდა გააღიზიანონ პუტინი და მას ასე უნდა მოექცნენ. ვფიქრობ, რომ არის ეს და არის ძალაუფლების მხარეც. როგორ უნდა შევინარჩუნოთ ძალაუფლება, როდესაც სახეზეა ლეგიტიმურობის, პოპულარობის დაკლება, რაც ყველა დემოკრატიაში ხდება.
უკაცრავად, მაგრამ როდესაც ეს კადრები ვნახეთ, სადაც თქვენ თვითონ თქვით, რომ ქუჩამ თავისი სათქმელი თქვა. მას სურს ევროპული ღირებულებების დაცვა: დემოკრატიის, თავისუფლების, სიტყვის თავისუფლების. როდესაც იყო ამ მთავრობის მცდელობა, რომელთანაც თქვენ კოჰაბიტაცია გაქვთ, ჩემი ტერმინი რომ გამოვიყენო, ღიად იყო მიმართული მათი დევნისკენ, უცხოეთიდან დაფინანსებული არასამთავრობო ორგანიზაციების, ჟურნალისტების კონტროლისკენ... თქვენ დაუპირისპირდით ამას.
მე ბევრ რამეს ვუპირისპირდები. მე არ მსურს, რომ საქართველო, ან მისი მთავრობა კვალიფიცირებული იყოს, როგორც პრორუსული. რადგან როდესაც ეს გავრცელდება, მთელი ქვეყანა....
გეშინიათ რომ ასიმილაცია მოხდება...
დიახ. ამავდროულად, ამა თუ იმ პირის, მთავრობის წევრის პოლიტიკური არჩევანი, რომელიც მიუღებელია ჩემთვისაც და საქართველოსთვისაც..
როგორც მაგალითად, კრიტერიუმების შეფერხება, იმ ცნობილი კრიტერიუმების, რომლებიც თქვენ უნდა დააკმაყოფილოთ ევროკავშირში შესასვლელად. ამბობენ, რომ არ არიან მზად და კარგავენ დროს.
ვკარგავთ დროს. მაგალითად, როდესაც აძლევენ უფლებას რუსეთს აღადგინონ ფრენები საქართველოში, რაც არაფერს არ წარმოადგენს, მაგრამ სიმბოლურია, და სიმბოლურია უარყოფითი მხრივ.
თქვენ ამის წინააღმდეგი ხართ?
სრულიად. მე საჯაროდ დავუპირისპირდი ამას და კიდევ დავუპირისპირდები. მე ვეტო დავადე კანონს არასამთავრობო ორგანიზაციების შესახებ, რომელსაც რუსული კანონი შეარქვეს. მოსახლეობა გამოვიდა ქუჩაში და მე განვაცხადე, რომ ვეტოს დავადებდი, მიუხედავად იმისა, რომ ეს ვეტო სიმბოლურია, რადგან შესაძლებელია უმრავლესობის მიერ მისი დაძლევა. მე მას (ვეტოს) ყოველთვის გამოვიყენებ, როდესაც იქნება კანონი, რომელიც დაუპირისპირდება ევროპულ რეკომენდაციებს, მის შინაარსს. და ამაში მე მხარს მიჭერს მოსახლეობის 80 პროცენტი, 89 პროცენტი - ბოლო გამოკითხვებით. ევროპა საქართველოს უალტერნატივო არჩევანია. ამიტომ ვიბრძვი მე, შეიძლება ზოგი ფიქრობს, რომ მე ვიცავ საქართველოს მთავრობას. ისევე როგორც გუშინ ბრიუსელში, მე ვიცავ, საქართველოს იმიჯს და სამი პირი მთავრობაში, ვინც გადაწყვეტილებებს იღებს პირადი ამბიციებით, ვერ შეცვლის საქართველოს იმიჯს.
მაია სანდუ, მოლდოვის პირველი პირი, რომელიც დღეს მასპინძლობს ამ არაფორმალურ ევროპულ სამიტს, შეიძლება ითქვას ვლადიმერ პუტინის ფანჯრებქვეშ, ამბობს, რომ შიდა საფრთხეებს გრძნობს. მან ეს თქვა. მან მიუთითა რუსულ თუ პრორუსულ ჩარევებზე. თქვენ, გაქვთ ეს განცდა, როდესაც მუშაობთ იმ ხალხთან ერთად, რომლებიც თქვენს შეხედულებებს არ იზიარებენ? როგორ გამოიხატება ეს? უკაცრავად, მაგრამ როდესაც თქვენ გისმენთ, შეიძლება ვიფიქროთ, რომ საქართველოში ყველაფერი კარგადაა, არის პროევროპელი პრეზიდენტი, ცოტა უფრო ფრთხილი მთავრობა, მაგრამ არა ქალბატონო პრეზიდენტო, გარედან ვერ ვიტყვით რომ ყველაფერი კარგადაა საქართველოში. რთულადაა საქმე, რთულია თქვენთვის. თქვენი წინამორბედი, რომელთანაც ახლოს იყავით თქვენ, მიხეილ სააკაშვილი 2021 წლის ოქტომბრიდან ციხეშია. ვფიქრობ, ნაწილობრივ მისი პოლიტიკური შეხედულებების გამო.
ნაწილობრივ... არ ვიცი მისი პოლიტიკური შეხედულებების გამო თუ არა. ნაწილობრივ იმის გამო, რაც სავარაუდოდ ჩაიდინა მისი მანდატის პერიოდში. რომ დავუბრუნდე ამ შეკითხვას, მაია სანდუს სიტუაცია ბევრად უფრო რთულია, რადგან ქვეყანა რეალურად გაყოფილია.
დნესტრისპირეთი..
არა, მე არ ვსაუბრობ დნესტრისპირეთზე. მე მოსახლეობაზე ვსაუბრობ, სადაც პრორუსული ძალების წონა ძალიან დიდია. ის (მოსახლეობა) დიდ წინააღმდეგობას უწევს მას, ზამთარში ენერგეტიკული და ეკონომიკური კუთხითაც მდგომარეობა ძალიან რთული იყო. მე არ მეშინია, რადგან ჩემთან არის მოსახლეობა, რომელიც ყოველ ჯერზე, როდესაც ეხებოდნენ მის დამოუკიდებლობას, თავისუფლებას ან ევროპას ქუჩაში გამოდის.
მაგრამ არის მოსახლეობის ნაწილი, რომელიც, ისევე როგორც მთელს ამ სარტყელში....
არა. არ არის.
თქვენთან, საქართველოში არავის არ აქვს სიმპათია ვლადიმერ პუტინის რეჟიმის მიმართ?
.....საქართველოში ვერასდროს ვერ ნახავთ მანიფესტაციებს, როგორც მოლდოვაში.
ვნახეთ დამწვარი ევროპის დროშა.
ეს პროვოკაცია იყო. არ არის ანტიევროპული მანიფესტაცია, პრორუსული მანიფესტაცია, არ არის პრორუსული მოძრაობა. ეს უნდა გავიგოთ. რთულია ამის გაგება, პატარა ქვეყანაა, შორსაა აქედან, ეს არის ქვეყანა, რომელმაც ბოლო სამი საუკუნე რუსული ოკუპაციის წინააღმდეგ ბრძოლაში გაატარა. მე ვნახე რეპორტაჟი ფინეთზე. სხვადასხვა ფორმით, იმპერიალისტური რუსეთი, ცარისტული რუსეთი, საბჭოთა რუსეთი, დღევანდელი რუსეთი, ოკუპაცია, აკრძალული ქართული ენა, აკრძალული ქართული ეკლესია, გაუქმებული ავტოკეფალია - ეს ყველაფერი გამოვიარეთ. ეს წარმოშობს ხალხს, რომელსაც აღარ სურს იგივეს დაუბრუნდეს. მე არ ვამბობ, რომ რთული არ არის. ამ პატარა ქვეყნის ორი ტერიტორია ოკუპირებულია.
ოსეთი და აფხაზეთი.
არის სისუსტეები და შიშები და ზოგი მმართველი პირი შესაძლებელია, ძალიან ფრთხილია, ზედმეტად ფრთხილი.
როდესაც პრემიერ-მინისტრი აცხადებს, რომ ნატოს გაფართოება იყო ომის ერთ-ერთი მიზეზი, უკაცრავად, მაგრამ ჩემი მოკრძალებული აზრით, ამის უკან ვლადიმერ პუტინის ტექსტს ვხედავ.
ბევრი მომენტია, როდესაც ზოგიერთი მმართველი პირის საუბრის მანერა, ჩემს მიმართაც კი... ეს მნიშვნელოვანია, რომ ვინც დღეს ხელისუფლებაშია, ისინი აირჩიეს სრულიად პროევროპული პროგრამით. არა მხოლოდ აირჩიეს სრულიად პროევროპული პროგრამით, არამედ მათ შეიტანეს შესწორება კონსტიტუციაში, რომელიც მიცავს დღეს მე და რომელიც ამბობს, რომ ყველა ინსტიტუციამ საქართველოში უნდა გააკეთოს ყველაფერი, რომ გააადვილოს საქართველოს ევროატლანტიკური ინტეგრაცია. აქედან გამომდინარე, მე ვერავინ შემეხება, რადგან ეს კონსტიტუციაშია ასახული. მოსახლეობამ აირჩია ეს მთავრობა. თუ ახლა მის შიგნით არის სისუსტეები, ცვლილებები, გადახვევები, ეს არ ნიშნავს იმას, რომ მოსახლეობა და ქვეყანა შეიცვალა. ის რჩება ისეთი, როგორიც იყო.
რატომ დაბრუნდით ევროპარლამენტის შემდეგ? თქვენ იმედოვნებთ ემანუელ მაკრონთან შეხვედრას, ის ხვალ დაბრუნდება მოლდოვიდან. რა გადაუდებლობაა იმაში, რომ შეუერთდეს თქვენი ქვეყანა ევროპულ ინსტიტუციებს, ნატოს, არ ვიცი ამასაც ითხოვთ თუ არა. უკრაინაში ომმა გამოიწვია ეს აუცილებლობა საქართველოს უსაფრთხოების და მომავლისთვის?
უპირველეს ყოვლისა, ეს ორიენტაცია ყოველთვის იყო და რჩება. უკრაინაში ომმა რადიკალურად შეცვალა ერთი რამ, მან დააჩქარა მოვლენები. რომ არ ყოფილიყო ომი უკრაინაში, ჩვენ კანდიდატის სტატუსის მიღების პირას არ ვიქნებოდით. უკრაინის, მისი უდიდესი მსხვერპლის დამსახურებაა, რომ დღეს გვაქვს შანსი, რომელიც ხელიდან გავუშვით გასულ წელს, და აღარ უნდა გავუშვათ წელს.
რას ეტყვით მათ, ვინც გვისმენს და ამბობენ, რომ გაფართოება...
ეს არ არის ჯერ გაფართოება, ეს არის გზა გაფართოებისკენ. გასულ წელს ჩვენ ვერ მივიღეთ კანდიდატის სტატუსი, მივიღეთ ევროპული პერსპექტივა. პერსპექტივა ერთხელ და სამუდამოდ ნიშნავს, რომ ის არგუმენტები, რომლებიც იყო, და ეს ხშირად ფრანგული ან გერმანული არგუმენტები იყო, გეოგრაფიული არგუმენტები, რომ «ეს ქვეყანა ძალიან შორს არის იმისათვის, რომ ერთ დღეს ევროპულობაზე პრეტენზია ჰქონდეს». პერსპექტივა ნიშნავს ამას, რომ ეს დასრულებულია. გეოგრაფიული არგუმენტი, რომ თქვენ ხართ შავი ზღვის იქით თუ აქეთ, დასრულებულია.
რას გეუბნებათ ურსულა ფონ დერ ლაიენი? საბჭოს თავმჯდომარე შარლ მიშელი, რომელსაც გუშინ შეხვდით, ემანუელ მაკრონი, როდესაც მათ ესაუბრებით? შეიძლება ვთქვათ, რომ ლამაზი სურათია, 50 ევროპელი მმართველი, მათ შორის კანდიდატები და კანდიდატობის მსურველები. რა არის ეს, ვესტიბიულია, მუდმივი მოსაცდელი ოთახია, სადაც გაჩერებენ, კარგად გიღებენ, კარგად გექცევიან, ჩაით გიმასპინძლდებიან და გეუბნებიან, რომ ვერასდროს ვერ შეხვალთ? ასე ხდება ამის აღქმა?
არა. ეს სიტუაციის არასწორი წაკითხვაა. ნახევრად სავსე თუ ნახევრად ცარიელი ჭიქის მსგავსად. როდესაც 2004 წელს მე გავხდი საქართველოს საგარეო საქმეთა მინისტრი, გვეუბნებოდნენ სამეზობლო პოლიტიკა საქართველოს არასდროს არ შეეხებოდა; შემდეგ გვითხრეს, რომ საქართველოს ასოცირება არასდროს არ მოხდებოდა; ვიზალიბერალიზაცია იყო მირაჟი, ის, რომ დღეს საქართველოს საოკუპაციო ხაზზე იქნებოდნენ ევროპელი სამხედროები, რომლებსაც სამხედრო როლი არ აქვთ, მათ აქვთ ზედამხედველობის როლი - ეს წარმოუდგენელი იქნებოდა. გავლილი გზა იმდენად არაჩვეულებრივია, რომ მე სრულიად დარწმუნებული ვარ, რომ ეს გზა გაგრძელდება.
გაგრძელდება, მაგრამ ფინიში როდის იქნება? რა გაშინებთ, რუსული დათვის სუნთქვა? უკრაინის, მოლდოვის შემდეგ საქართველო იქნება?
ეს არის პროცედურა, ინსტიტუციური პროცედურა. ეს პროცედურა ძალიან მომგებიანი იყო საქართველოსთვის. ჩვენ შევცვალეთ ეს ქვეყანა, თქვენ თუ ჩამოხვალთ ნახავთ, რომ ეს ევროპული ქვეყანაა.
დიდი სიამოვნებით. მაშინ რატომაა ეს შეფერხება? რატომ არ გეუბნებიან, რომ არის ომი. ვოლოდიმირ ზელენსკი ამბობს, რომ არის ომი, სიკვდილ -სიცოცხლის საქმეა, უნდა შევიდეთ ნატოში, ევროკავშირში. თქვენთან არის შეხვედრები, სამიტები, მაგრამ ჯერ არ შედიხართ.
ეს გრძელი პროცედურაა. ჩვენ ბევრ პროგრამაში შევედით. მაგალითად, ერასმუსის პროგრამის წევრი ვართ, რაც ქართველი სტუდენტებისთვის დიდი სხვაობაა. ბევრი მიმართულებით უკვე შევედით (ევროკავშირში). ვფიქრობ, რომ ეს პროცესი გაგრძელდება.
არ უნდა დაჩქარდეს ომის გამო ?
უკვე დაჩქარდა.
კიდევ უფრო.
თუ კიდევ უფრო დაჩქარდება კარგია, მაგრამ კანდიდატის სტატუსი უკვე დიდი დაჩქარებაა. დღევანდელმა ქართულმა ხელისუფლებამ, რომელიც მიიჩნიეს როგორც პრორუსული, 2020 წელს განაცხადა, რომ კანდიდატის სტატუსს მოითხოვდნენ 2024 წელს. ვფიქრობდი, რომ ისინი ოცნებებში იყვნენ, რა საჭიროება იყო? ვთვლიდი, რომ ჯობდა პროგრამებში შევსულიყავით, იმის ნაცვლად, რომ გაგვეკეთებინა დიდი განცხადებები, რომლებიც ან გამართლდებოდა, ან არა, და შესაძლოა, იმედგაცრუება გამოეწვია. ევროპისკენ გზა რთულია, ეს გზა ძალიან ეფექტური იყო. ერთი თაობა გამოიცვალა საბჭოთა კავშირის შემდეგ, ერთი თაობა და ჩვენ ევროპაში არ ვართ, მაგრამ გამორჩეულად ევროპული ვართ.
თქვენ იყავით საგარეო საქმეთა მინისტრი, ელჩი, გქონდათ ფრანგული, ორმაგი მოქალაქეობა. თუ არ ვცდები ახლა აღარ გაქვთ. თქვენ ქართული პოლიტიკაში მოხვედით მიხეილ სააკაშვილის დროს. ისევ ამ საკითხს ვუბრუნდები. თქვენ შეუერთდით მის ვარდების რევოლუციას. რატომ არ ითხოვთ დღეს მის გათავისუფლებას ისევე, როგორც შეგიძლიათ მოითხოვოთ სხვა პოლიტიკური თუ ეკონომიკური პატიმრების გათავისუფლება? თუ არ ვცდები 50 კილო დაიკლო პატიმრობის პერიოდში. ეს კაცი, რომლის გვერდითაც თქვენ აიღეთ ვალდებულებები არ იმსახურებს იმას, რომ დღეს მოითხოვოთ, ან მხარი დაუჭიროთ მის გათავისუფლებას?
ძალიან რთულია, მე აქ განაჩენს ვერ გამოვიტან, განაჩენი გამოიტანა სასამართლომ. როდესაც ვსაუბრობთ ევროპაზე და ევროპულ კრიტერიუმებზე, ვერ დავუჭერთ მხარს პოლიტიკოსების დაუსჯელობას. რაღაც მომენტში პასუხი უნდა აგო მოსახლეობის წინაშე და ვინც ხედავს ქვეყნის შიგნიდან იცის, რომ მოსახლეობის დიდი ნაწილი თვლის, რომ მან პასუხი უნდა აგოს. სასამართლომ გამოიტანა განაჩენი. მეორე საკითხია, თუ როგორ ვექცევით ყოფილ პრეზიდენტს.
ფიქრობთ რომ მას კარგად ექცევიან?
მას სამედიცინო კლინიკაში მკურნალობენ, აუცილებელია, რომ ხორციელდებოდეს ზედამხედველობა და ასეც არის. თუ არ ვცდები, ბოლო წლის განმავლობაში, მას 360 ვიზიტორი ჰყავდა; დეპუტატები, მისი პარტიის წევრები, მისი ოჯახის წევრები და ა.შ. ეს იდეალური სიტუაცია არ არის. არის მის დასაცავად შექმნილი ძალიან ორგანიზებული კამპანია. მე, პირადად ვემხრობი, რომ მოხდეს კომპრომისული გამოსავლის მოძებნა, რომელიც გაითვალისწინებდა იმას, რომ ის იყო ქვეყნის პრეზიდენტი და რომ ეს ქვეყნის იმიჯიცაა. ეს არ გულისხმობს მის შეწყალებას, არამედ ისე მოპყრობას, რასაც ის ქვეყნის იმიჯისთვის წარმოადგენს, რადგან გარეთ ის მიიჩნევა იმ პირად, რომელმაც საქართველო რეფორმების გზაზე დააყენა და ეს ასე რჩება. მაგრამ კიდევ ერთხელ, პოსტსაბჭოთა ქვეყნებში პოლიტიკოსების დაუსჯელობის თემა ძალიან მგრძნობიარე თემაა.
სანამ თქვენ პასუხობდით ჩვენს შეკითხვებს, ქალბატონო პრეზიდენტო, ვოლოდიმირ ზელენსკი გამოვიდა სიტყვით. შეიძლება მისი მიმართვა კიდევ გრძელდება. ორი სახელმწიფოს მეთაური იყო პრაქტიკულად ერთდროულად სამიტზე მოლდოვაში. რამდენიმე სიტყვით, ამ ინტერვიუს დასასრულისთვის, ვინ არის ის, პოლიტიკური უცხოპლანეტელი, წინააღმდეგობის გამწევი, პირი, ვინც შეცვალა ისტორია ამ ომით, მოდელი, თქვენთვის, ყველა მეზობლისთვის, ვისთანაც ეს ყველაფერი ძალიან ახლოს ხდება.
ის თანამედროვე მსოფლიოს გმირია. ვერასოდეს წარმოვიდგენდი, რომ ექნებოდა ეს უნარი არა მხოლოდ წინააღმდეგობის გაწევის, უკრაინელების წინააღმდეგობის გაწევის უნარი ცნობილია, ის ყოველთვის გასაოცარი იყო და ვხედავთ, რომ ეს მოსახლეობა არ დაიყო ამ ომის წნეხის და ტრაგედიების მიუხედავად, და ის ყველაფრის მიუხედავად ერთიანია. მაგრამ მან პირადად, უშეცდომო გზა გაიარა. მან არა მხოლოდ ევროპის და განსხვავებული ხალხის მობილიზება შეძლო, და რომლებიც თავიდან არ იყვნენ მზად ის მხარდაჭერა აღმოეჩინათ, რომელიც აღმოუჩინეს: სამხედრო, ფინანსური და მორალური, არ დაიყვნენ, არ დაიწყეს ყოყმანი, და ეს მხოლოდ და მხოლოდ მისი დარწმუნების უნარის და მისი უნარის დამსახურებაა, ყოფილიყო ყველაფრის მიუხედავად, ყველგან და ყოველთვის. ის ადგილზეა, როგორც სამხედრო ხელმძღვანელი, მე აღფრთოვანებული ვარ მისით.
უახლოეს წუთებში, ემანუელ მაკრონი გამოვა სიტყვით მოლდოვაში სამიტზე. თქვენ ეთანხმებით მის პოლიტიკას? მან თვითონ აღიარა, რომ მუდმივად ღია ხაზი მოსკოვთან შესაძლოა, არ იყო კარგი გამოსავალი.
ბოლო სტრატეგია სწორია.
ბოლო სტრატეგია სწორია? ვკეტავთ ხაზს, სანამ უკეთესად არ იქნება ყველაფერი?
ყოველ შემთხვევაში უფრო მკაფიო და შემართებით ვართ ჩვენს პოზიციაზე.
ფიქრობთ, რომ უკეთესი მხარდაჭერა აქვს უკრაინას საფრანგეთისგან?
ვფიქრობ, მისი (მაკრონის) გუშინდელი განცხადებები და ის, რასაც დღეს იტყვის, ერთი მიმართულებით იქნება. უნდა მოვრჩეთ საუბარს რუსეთის დამცირებაზე, რუსეთისთვის ალყის შემორტყმაზე, რუსეთის პრობლემებზე. სხვებს უნდა შევხედოთ და ვნახოთ, თუ რისი გადატანა მოუწიათ რუსეთის მეზობლებს; ვინ იყო შეურაცხყოფილი, ვის დაესხნენ თავს, ვინ იყო ოკუპირებული.
საქართველო იყო ამ მდგომარეობაში და ახლა აღარ არის?
როგორ არა, ჩვენ ორი ოკუპირებული ტერიტორია გვაქვს. მნიშვნელოვანია, რომ სამშვიდობო მოლაპარაკებების დღეს, რომლის შესახებ გადაწყვეტილებას მიიღებს უკრაინა, ეს ყველამ უნდა გაიგოს, მაშინ, როდესაც უკრაინა ამას საჭიროდ ჩათვლის. ამ დროს რუსეთი ვალდებული უნდა გახდეს, ამ მოლაპარაკებების ფარგლებში, რომ უარი თქვას ყველა მის მიერ ოკუპირებულ ტერიტორიაზე. უპირველეს ყოვლისა, უკრაინის ტერიტორიებზე, ყირიმზე, და შემდეგ მის მიერ ოკუპირებულ ყველა ტერიტორიაზე, რადგან თუ რუსეთი გააგრძელებს მისი მეზობელი ქვეყნის თუნდაც ერთი პატარა ტერიტორიის ოკუპირებას, 5, 10 ან 15 წლის შემდეგ იქნება იგივე რუსეთი, და ზოგიერთი იტყვის: ვწუხვართ, უფრო შორსმჭვრეტელი უნდა ვყოფილიყავით, უფრო მტკიცე, მაგრამ უკვე გვიან იქნება. დღეს უნდა ვიმოქმედოთ. არა რუსეთის გასანადგურებლად, არამედ იმისთვის, რომ ის შეიცვალოს და გახდეს ნორმალური სახელმწიფო, მისი შესაძლებლობების ფარგლებში, ყოველ შემთხვევაში, ნორმალური საზღვრებით.
დიდი მადლობა ქალბატონო პრეზიდენტო. როგორც ვთქვით, საქართველოს პრეზიდენტი პარიზშია, მაშინ როდესაც ემანუელ მაკრონი მოლდოვაშია, მონაწილეობას იღებს ამ ძალიან სიმბოლურ შეკრებაში, ევროპულ სამიტზე, ორმოცდაათიოდე ევროპელ სახელმწიფოს და მთავრობების ხელმძღვანელებთან, მათ შორის ჩვენი სტუმარი ვოლოდიმირ ზელენსკი.
