საქართველოს პრეზიდენტის სიტყვით გამოსვლა იერუსალიმში მუზეუმ "სიონის მეგობრებში", სადაც მას აღნიშნული ამერიკული ორგანიზაციის უმაღლესი ჯილდო საზეიმოდ გადაეცა.

შალომ! საღამო მშვიდობისა!
თქვენო უმაღლესობავ, ქალბატონო მირი რეგევ, და უკვე ჩემო მეგობარო,
თქვენო უმაღლესობავ, ამერიკის შეერთებული შტატების ელჩო და საქართველოს დიდო მეგობარო,
ძვირფასო „სიონის მეგობრების" პრეზიდენტო, ძვირფასო მაიკ, ჩვენო მეგობარო,
ქალბატონებო და ბატონებო!
 
მე ძალიან ამაყი ვარ, რომ ჰოლოკოსტის 75-ე წლისთავისადმი მიძღვნილ ღონისძიებებში საქართველოს წარმოვადგენ. ჩემთვის დიდი პატივია ამ ლამაზ ქალაქში - იერუსალიმში ყოფნა.
ეს მარადიული ქალაქი ისრაელის მეფე დავითმა დააარსა. მე მერგო პატივი და მომენიჭა „სიონის მეგობრების" უმაღლესი ჯილდო - ჯილდო, რომელიც, ჩემამდე, ბევრად მნიშვნელოვან ლიდერებს მინიჭებია. ეს ჯილდო უკავშირდება პრეზიდენტ შიმონ პერესს, რომლის სახელიც, მშვიდობისათვის გაწეული ღვაწლისთვის, ყველას ემახსოვრება.  

ჰოლოკოსტის 75-ე წლისთავისადმი მიძღვნილი ღონისძიებები, რომლებიც ახლა იმართება, უაღრესად მნიშვნელოვანია. რა თქმა უნდა, ჩნდება კითხვა - რატომ არ უნდა მისცემოდა დავიწყებას ჰოლოკოსტი - კაცობრიობის ტრაგედია? ამაზე პასუხი მარტივია: 

დამახსოვრება სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია. თუკი გვახსოვს, მაშინ შეგვიძლია, ხელი შევუშალოთ მიუტევებელი, მიუღებელი მოვლენების გამეორებას. მეხსიერება არის ის, რაც ადამიანებს ცხოველებისგან განასხვავებს. ჩვენ განგვასხვავებს მეხსიერება და იმის ამოცნობის უნარი, თუ სად შეგვეშალა, სად დავაშავეთ; ჩვენ განგვასხვავებს წარსულის დანაშაულებისა და ბრალის აღიარების უნარი, უნარი სინანულისა და სწავლის. 
დამახსოვრება და გამძლეობა უაღრესად მნიშვნელოვანია, რადგან ჩვენ ვერასდროს ვიქნებით დარწმუნებულნი, რომ ინდიფერენტულობა, უმეცრება, სისუსტე და შეუწყნარებლობა კიდევ არ იმძლავრებს, - იმძლავრებს მაშინ, როცა საზოგადოება იკეტება და უკუაგდებს სხვას, სხვის აზრს, სხვა კულტურას, რასასა და რელიგიას.
გამძლეობა სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია, რადგან ბევრ ცივილიზებულ ქვეყანაში, სადაც თავისუფლება და დემოკრატია მაღალი ღირებულებებია, უეცრად ანტისემიტიზმის, რასიზმის, დისკრიმინაციის სენი ვრცელდება. სიძულვილის ენამ მოულოდნელი მოკავშირე შეიძინა სოციალური მედიის სახით. სოციალურ მედიაში ხომ ანონიმურობა და უპასუხისმგებლობა ნებას რთავს იმას, რისი გამოხატვაც არ უნდა იყოს ნებადართული ჩვენი საერთო ღირებულებებისა და ღირსების ფასად. 
 
ანტისემიტიზმის არარსებობა არ შეიძლება, თავისთავად,  სიამაყის გრძნობას გვიჩენდეს, - ისევე, როგორც არ შეიძლება, ვინმემ იამაყოს იმით, რომ ის კრიმინალი ან ქურდი არ არის. მაგრამ ჩვენ, ქართველებმა, შეგვიძლია ვიამაყოთ სხვა რამით - ქართველებსა და ებრაელებს შორის (ვიტყოდი - ქართველებსა და ქართველებს შორის) არსებული  კავშირებით. საქართველოში არასდროს ყოფილა რასობრივი, ეთნიკური თუ რელიგიური დისკრიმინაცია, მიუხედავად იმისა, რომ ჯერ კიდევ პირველ საუკუნეში ქრისტიანობა  ჩვენი იდენტობის ნაწილი გახდა, მეოთხე საუკუნიდან კი იგი  სახელმწიფო რელიგიად გამოცხადდა.
 
რელიგიას არასდროს დავუნაწევრებივართ, - პირიქით, ის   ურთიერთპატივისცემისა და მრავალფეროვნების განმსაზღვრელი იყო.  ეს ჩვენი მრავალსაუკუნოვანი კავშირის საფუძვლებშია. ებრაელებმა, რომლებიც, მათი ტაძრის განადგურების შემდეგ, საქართველოში ეძებდნენ თავშესაფარს,  იმდროინდელ წარმართულ ქართულ საზოგადოებაში მონოთეიზმი შემოიტანეს. ამავე დროს, ებრაელებმა შემოიტანეს წინასწარმეტყველ ელიას სამოსელი, მოგვიანებით კი იესოს წმინდა კვართი შემოიტანეს მაშინდელ დედაქალაქ მცხეთაში. მცხეთა ახალ იერუსალიმად გახდა ცნობილი. 
მე-15 საუკუნესა და მე-16 საუკუნის დასაწყისში  საქართველომ თავშესაფარი შესთავაზა ებრაელთა შემდეგ ტალღას:  მათ, ვინც გამოექცა ესპანურ დევნას.

საქართველოს უახლეს ისტორიაში ქართველი ებრაელები წარმოადგენდენ ეროვნული დამოუკიდებლობის მოძრაობის ნაწილს - იმ მოძრაობისა, რომელმაც მე-19 საუკუნის ბოლოს მოამზადა დამოუკიდებლობის აღდგენა და მონაწილეობა მიიღო 1918 წელს ახალი ქართული სახელმწიფოს დაარსებაში.

ჩვენ უნდა შევაქოთ საკუთარი თავი შემწყნარებლობისათვის. შენ შემწყნარებელი ხარ იმის მიმართ, რაც არ იცი, არ მოგწონს, ან - ვერ ხვდები... ჩვენ მთლიანად მივიღეთ ებრაელები. ებრაული თემი საქართველოს განუყოფელი ნაწილი გახდა. ჯექსონ-ვენიკის ცვლილების დროს ჩვენი ქვეყნიდან ებრაელთა დიდი ნაკადის გამგზავრება გულდასაწყვეტი იყო. მაშინ ჩვენ შეგვეძლო გვეთქვა: „დატოვეთ ებრაელები აქ!"

სხვადასხვა დროს ჩვენ ერთად ვიბრძოდით; ვეხმარებოდით, მხარს ვუჭერდით ერთმანეთს შემოსევების, ომის, რეპრესიების დროს. ჩვენმა ხალხებმა ძალიან დიდი გაჭირვება და ტრაგედია გადაიტანეს, რამაც ურთიერთპატივისცემა და მეგობრობა კიდევ უფრო განამტკიცა. ქართულ-ებრაული მეგობრობის 26-საუკუნოვანი ისტორია ჩვენ ეროვნული არამატერიალური კულტურული მემკვიდრეობის ნუსხაში ავსახეთ, ახლა კი გვსურს, იგი მსოფლიოს არამატერიალური მემკვიდრეობის ნაწილად იქნას აღიარებული. 

დღევანდელი დაჯილდოების ცერემონია და ეს ჯილდო არ არის პირადად ჩემი ან, თუნდაც, საქართველოს პრეზიდენტის მიმართ პატივისცემის ნიშანი, - ჩემი მოკრძალებული აზრით, ეს არის მთელი ქართველი ერის პატივისცემაა, ჩვენი მრავალწლიანი კავშირისა და მათი პატივისცემა, ვინც ეს კავშირი საუკუნეებში გამოატარა. მღვდელი გრიგოლ ფერაძე, რომელსაც დღეს ვიხსენებთ, სიმბოლო გახლავთ. ის იყო და არის იმაზე მეტი, ვიდრე უბრალოდ, ქართველობაა. ის ნებისმიერ ეროვნებას აღემატებოდა; ის კაცობრიობის სიმბოლო გახლდათ. ეს კაცობრიობის ეს ძალიან ღრმა გრძნობაა, რომელსაც შეუძლია დაამარცხოს აუშვიცი და დახაუ - ისევე, როგორც ტოტალიტარიზმის ნებისმიერი გამოხატულება.

ამავე დროს, ჩვენ ვამაყობთ, რომ გრიგოლ ფერაძე ქართველი იყო. აღსანიშნავია, რომ ის საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის მიერ წმინდანადაა შერაცხული, რადგან ებრაელთა სიცოცხლე გადაარჩინა და მომავალი თაობებისთვის მაგალითი, შთაგონების წყარო გახდა.

ჩემთვის ეს ჯილდო არის შესაძლებლობა, რათა გავიხსენო ბიძაჩემი - მიშა კედია.  მას წვლილი მიუძღვის ებრაელების გადარჩენაში, რომლებიც საფრანგეთის ოკუპაციის დროს ქართული ემიგრაციის ნაწილს წარმოადგენდნენ.
მიმაჩნია, რომ ეს ღონისძიება და ჯილდო, ასევე, ქართველი ებრაელი რაბინის - დავით ბააზოვის პატივისცემის ნიშანია. ის 1918 წელს, ოტომანთა მიერ სამხრეთ საქართველოს ნაწილის ოკუპაციის დროს ქრისტიან ქართველებს  გადარჩენაში დაეხმარა. 

ეს ჯილდო ეკუთვნის ყველას, ვინც ჩვენი კავშირის განვითარებასა და საერთო ისტორიის გამდიდრებას შეუწყო ხელი.
ცოტა ხნის წინ, ამ კავშირების შენარჩუნებისთვის მე დავაჯილდოე ოთხი ქალბატონი:  
რივა ბაბალიკაშვილი, რომელიც ბევრ ქართველ და ისრაელელ ვირტუოზს ასწავლიდა;
პნინა ბათ ცვი ლიპმანი, რომელმაც ისრაელში საქართველოს რებრენდინგი წარმატებით განახორციელა და რომელიც თავად არის ჰოლოკოსტს გადარჩენილთა შვილი;

ლეა ბარდანი - ისრაელში დაბადებული ქართველი ებრაელი, რომელიც 2008 წლის ომის დროს ჩვენს ჯარისკაცებს ისრაელში მკურნალობისას  ეხმარებოდა; 
თინა შიმშილაშვილი - ქართველი ებრაელი პოეტი.
 
ჩვენი კავშირი ასახულია კულტურასა და ისტორიაში: საქართველომ ორჯერ შეუწყო ხელი ქრისტე საფლავის რეკონსტრუქციას; აქ ჩვენი ქვეყნის მნიშვნელოვან ისტორიულ როლს ადასტურებს 39 მონასტერი, ჯვრის მონასტრის ჩათვლით, რუსთაველის ცნობილ ფრესკასთან ერთად. ჩვენი საერთო წარსულიდან ახალ აღმოჩენებს წარმოაჩენს ერთობლივი არქეოლოგიური ექსპედიციები. 

ჩვენი კავშირი მხოლოდ წარსულის კუთვნილება არ არის, - იგი ჩვენი აწმყოცაა. ჩვენ ძალიან შევეთვისეთ ერთმანეთს. ქართველმა ებრაელებმა ჩვენთან იპოვეს ადგილი, სადაც შეინარჩუნეს თავიანთი ენა და კულტურა. ამიტომაც, ბუნებრივია, რომ ისრაელის ხალხში არ ნელდება საქართველოში ჩამოსვლის, იქ  ინვესტიციების განხორციელებისა და მათი ტრადიციებისა და კულტურის ჩვენთვის გაზიარების სურვილი.

ჩვენი კავშირი დღევანდელ მსოფლიოშიც აისახება: ჩვენ, ორი ქვეყნის პატარა ერები, გარე საფრთხეების წინაშე ვდგავართ და გვიწევს ჩვენი  დამოუკიდებლობისა და სუვერენიტეტის დაცვა. ორივე ერი გლობალური გამოწვევების წინაშე ვიდექით, - იმ გამოწვევებისა, რომელიც დღეს უკვე მთელი სამყაროს ხვედრია. ორივე ტერორიზმის საერთო საფრთხეს ვებრძვით: ჩვენი ჯარისკაცები - მსოფლიოს სხვადასხვა სამშვიდობო მისიაში, თქვენი ჯარისკაცები კი - თქვენს საზღვრებზე. ორივე ქვეყანა ვამაყობთ საერთო სტრატეგიულ პარტნიორთან - ამერიკის შეერთებულ შტატებთან თანამშრომლობით და მისი ფასდაუდებელი დახმარებით. მინდა გთხოვოთ, პრეზიდენტ ტრამპს გადასცეთ ჩემი უდიდესი მადლიერება ჩვენი თავისუფლებისა და სუვერენიტეტის დაცვაში ხელშეწყობისთვის.

დღევანდელი ჯილდო  ამერიკის შეერთებული შტატების მიერ საქართველოს მხარდაჭერის კიდევ ერთი ნიშანია. ეს მხარდაჭერა ჩვენი დამოუკიდებლობის აღდგენის შემდეგ არ შეწყვეტილა და იგი კიდევ ერთხელ დადასტურდა ახლახან მიღებული საქართველოს მხარდაჭერის აქტით.

ჩვენ საერთო მომავალი გვაქვს, რადგან წარსულიდან გამომდინარე ვიცით, რომ ჩვენზე ვერავინ გაიმარჯვებს, საბოლოოდ ვერავინ დაგვამარცხებს. 26 საუკუნის განმავლობაში ერთმანეთის გვერდით ვდგავართ და, თუ დღემდე მოვედით და ღირებულებები გადავარჩინეთ, მომავალშიც გავაგრძელებთ ჩვენი სუვერენიტეტისა და დამოუკიდებლობის დაცვას.

ჩვენ გვაერთიანებს გამძლეობა და მომავლის ძლიერი რწმენა. ჩვენ საერთო მომავალი გვაქვს, და ეს მომავალი ტრაგედიას არ დაუშვებს.      
  
დიდი მადლობა.