ინტერვიუ France 24 English-თან
მოგესალმებით და კეთილი იყოს თქვენი მობრძანება გადაცემა „ინტერვიუში“. 1945 წლის შემდეგ ევროპაში ყველაზე დიდმა ომმა რამდენიმე ქვეყანა აიძულა დასავლეთთან ინტეგრაცია დაეჩქარებინა. მათ შორისაა, რა თქმა უნდა, თავად უკრაინა ასევე, დასავლეთ ბალკანეთის ქვეყნები, მოლდოვა და საქართველო, რომელიც მრავალი წელია ნატოს კარზე აკაკუნებს. ყოფილმა საბჭოთა რესპუბლიკამ განაცხადი ევროკავშირში გაწევრიანებაზე გასული წლის მარტში გააკეთა, თუმცა კანდიდატის სტატუსი ჯერ არ მიუღია.
დღეს ჩემი სტუმარია მრავალი წლის მანძილზე საქართველოს ევროატლანტიკური მისწრაფებებისთვის მებრძოლი ლიდერი.
მიზნებს, რომლებსაც ის აჟღერებს, საფრთხის ქვეშ აყენებს თბილისში ამჟამინდელი მთავრობა, რომელსაც პარტია „ქართული ოცნება“ მართავს. ის სალომე ზურაბიშვილია, საქართველოს პრეზიდენტი, რომელიც [საქართველოში] გამოჩენილი პოლიტიკოსი და გამორჩეული დიპლომატია, რომელიც მოღვაწეობდა როგორც საფრანგეთის, ისე საქართველოს საგარეო საქმეთა სამინისტროებში და 2004-2005 წლებში საქართველოს საგარეო საქმეთა მინისტრი იყო. სალომე ზურაბიშვილი 2018 წელს „ქართული ოცნების“ მხარდაჭერით აირჩიეს, მაგრამ ახლა მათ მწვავე დაპირისპირება აქვთ. ქალბატონო პრეზიდენტო, დიდი მადლობა, რომ ჩემი სტუმარი ხართ.
თქვენ ახლახანს ევროპარლამენტში სიტყვით გამოხვედით და ერთ-ერთი თემა, რომელიც შევამჩნიე, საქართველოს ევროპულ გზაზე ხელიდან გაშვებული შესაძლებლობები იყო. თქვენ გამოიყენეთ ფრაზები, როგორიცაა „რაც ჩვენს ხელთ იყო, მაგრამ არ გამოვიყენეთ“. როგორც ჩანს, ბევრი სანანებელი გაქვთ.
დიახ. საქართველოს გზა ევროკავშირისკენ არის გზა, რომელიც ფაქტობრივად ძალიან სწრაფად განვითარდა. წინა თაობა ვერც კი იფიქრებდა, რომ ევროკავშირთან დაახლოება შესაძლებელი იყო. ეს საბჭოთა სახელმწიფო იყო, რომელიც 70 წლიანი საბჭოთა ოკუპაციიდან და მენტალიტეტიდან გამოდიოდა. ასე რომ, სწრაფად წავედით წინ. სწრაფად იმიტომ, რომ ორი წლის წინ საქართველოში პრეზიდენტ ზელენსკის, პრეზიდენტ სანდუსა და პრეზიდენტ შარლ მიშელს ვმასპინძლობდი და ჩვენ ასოცირებულ ტრიოს გავითარებდით. წინ წასვლასთან ერთად, ყველაფერი ძალიან ნათლად ჩანდა, ძალიან ახლოს, თუნდაც ეს კანდიდატობა არ ყოფილიყო. ეს მართლაც დააჩქარა უკრაინის წინააღმდეგ ომმა და პრეზიდენტ ზელენსკის წარმოუდგენელმა ენერგიამ, რომელიც წინ მიიწევს. და ვფიქრობ, ჩვენ დამატებითი შანსი სწორედ აქ მოგვეცა. შემდეგ, ბოლო ორი წლის განმავლობაში, ჩვენ ამ შანსების დაკარგვა დავიწყეთ.
მაგალითად, აპრილის შეთანხმების შეუსრულებლობა.
ვფიქრობ, ეს, იმ მომენტში, ერთ-ერთი მთავარი დაკარგული შესაძლებლობა იყო. ისევ ძალიან ახლოს იყო და უცებ არ ვახორციელებთ და ვამბობთ, რომ არ გვინდა. ნამდვილად არ არის გასაგები, საქართველოს მოსახლეობისათვის კი.
და რაც ეხება რიტორიკულ ფრონტს, რადგან ბოლო რამდენიმე დღის განმავლობაში, ერთ-ერთი ყველაზე რეზონანსული განცხადება საქართველოს პრემიერ-მინისტრის ირაკლი ღარიბაშვილის განცხადება იყო, რომელმაც არსებითად განაცხადა, რომ ნატოს გაფართოება უკრაინის ომის ერთ-ერთი მიზეზი იყო. რამდენად არის ეს
ვფიქრობ, მე, პირველ რიგში, საქართველოს კონსტიტუციას წარმოვადგენ, რომელიც ამბობს, რომ ჩვენ, ყველა სახელმწიფო ინსტიტუტმა (შეიძლება მან ხელახლა უნდა წაიკითხოს), შესაძლებლობების ფარგლებში ყველაფერი უნდა გააკეთოს იმისთვის, რომ ქვეყანა ევროატლანტიკური ინტეგრაციისკენ წავიდეს. ასე რომ, მე უბრალოდ ამას ვაკეთებ. ეს ის გზაა, რომელსაც გადიოდა საქართველო, მისი ყველა პრეზიდენტი დამოუკიდებლობის შემდეგ. ასე რომ, მე ქართულ გზასთან, ქართულ ისტორიასთან, ქართველ ხალხთან და ქართულ კონსტიტუციასთან შესაბამისობაში ვარ. ასე რომ, ეს საკმარისი უნდა იყოს.
ვახსენე, რომ 2018 წელს თქვენს კამპანიაში „ქართული ოცნების“ მიერ იყავით მხარდაჭერილი. ცხადია, არ გვაქვს მიზეზი, რომ თქვენ ორს შორის დაპირისპირების ყველა მიზეზს შევეხოთ. მაგრამ როგორია თქვენი წინათგრძნობა ახლა „ქართული ოცნების“ შესახებ, როდესაც საქმე ეხება ევროატლანტიკური ინტეგრაციის საკითხს? გაქვთ შეგრძნება, რომ ისინი რატომღაც მოლოდინის რეჟიმში არიან, რათა ნახოს, რა მოხდება უკრაინაში, რა იქნება საბოლოო შედეგი და რა ხდება სინამდვილეში?
ვფიქრობ, ჩემთვის ან თუნდაც საქართველოში პოლიტიკურ ასპარეზზე დამკვირვებლისთვისაც კი ძალიან რთული ასახსნელია. ვფიქრობ, ეს რაღაც შიშის ნაზავია იმის დანახვისას, თუ რა ხდება უკრაინაში და იმის არცოდნის, ექნება თუ არა საქართველოს იგივე შესაძლებლობები და რა თქმა უნდა, ჩვენ უკრაინა არ ვართ. სამზადისია მომავალი არჩევნებისთვის და ზოგიერთი რამ, რასაც ევროკავშირი მის რეკომენდაციებში გვთხოვს არის ის, რამაც შესაძლოა, არჩევნებში სრული გამარჯვება გაართულოს.
ჩვენ ჯერ კიდევ ვართ და საქართველოში ალბათ, ეს არის ყველაზე რთული, ჯერ კიდევ ვართ.... ვერცერთმა მთავრობამ და პარტიამ, რომელიც ხელისუფლებაში იყო, ვერ შეძლო უარი ეთქვა ერთპარტიულ ძალაუფლებაზე - ვერც წინა მთავრობამ და ვერც ამჟამინდელმა. ჩვენ უნდა გადავიდეთ კოალიციურ მმართველობაზე და ეს ისაა, რაც რეკომენდაციებს შეესაბამება, რადგან ის მეტ მრავალფეროვნებასა და მეტ სამოქალაქო ჩართულობას მოითხოვს. ვფიქრობ, რომ ყველა მხრიდან თავშეკავებაა.
ახლა საქართველოსა და რუსეთს შორის პირდაპირი ფრენები აღდგა...
პროვოკაცია
უვიზო რეჟიმი...
პროვოკაცია
უვიზო რეჟიმი შემოღებულ იქნა, მაგრამ ბევრ ქართველს რუსეთში ოჯახური კავშირები აქვს და შესაძლოა, იყოს ხალხი, ვისაც იქ სწავლა უნდა, იქ მუშაობა
არა, ეს არ არსებობს.
მაგრამ რუსეთში ქართული დიასპორაა.
ქართული დიასპორაა, რომელიც იქ ცხოვრობდა და იქ დარჩა, მაგრამ დღეს არავინაა, ვისაც საქართველოდან მოსკოვში წასვლა და სწავლა სურს, შემიძლია ამის გარანტია მოგცეთ. მაგრამ ის ხალხი, რომელიც ცხოვრობს, პირველები იყვნენ შოკირებულები საქართველოს მთავრობის რეაქციით, რადგან ისინი რუსეთში ცხოვრობენ და სავარაუდოდ, პუტინს ჩვენზე უკეთ იცნობენ. და ის ქართველები, რომლებიც რუსეთში ცხოვრობენ, ჩვეულებრივ რუსეთის მოქალაქეები, ზოგიერთს ორმაგი მოქალაქეობა აქვთ და თვითონ რუსები, ერთ წელში 80 000 მათგანი შემოვიდა საქართველოში. ეს იმას ნიშნავს, რომ რუსეთთან პირდაპირი ფრენების გარეშეც მარტივია საქართველოში შემოსვლა.
პირდაპირი კავშირი უკეთესია, ვიდრე არაპირდაპირი.
დიახ, მაგრამ ზოგჯერ არ მაქვს პირდაპირი კავშირი, როდესაც ბრიუსელში მივდივარ, არ მაქვს პირდაპირი კავშირი ვაშინგტონთან.
მაგრამ როდესაც ამბობთ, რომ არ გინდათ პირდაპირი ფრენები...
არ მინდა რუსული პროვოკაციები იყოს იმ დროს, როცა წინ მივიწევთ კანდიდატის სტატუსზე გადაწყვეტილებისკენ. და დარწმუნებული ვარ, რომ რუსეთს, პუტინს არ აინტერესებს რუსეთში მცხოვრებ ქართველებს შეუძლიათ თუ არა პირდაპირ ფრენა, მას არ ადარდებს ჩვენი კეთილდღეობა, წინააღმდეგ შემთხვევაში, ორი ოკუპირებული ტერიტორიიდან ის მის ჯარებს უბრალოდ გაიყვანდა.
ბოლოს ევროპარლამენტში რომ ვიყავი, ძალიან ცხადი პროტესტი იყო საქართველოს ყოფილი პრეზიდენტის, მიხეილ სააკაშვილის მხარდასაჭერად, ვისთან ერთადაც თქვენ გიმუშავიათ 2006 წლამდე
მან ასევე აღმოაჩინა, რომ დამოუკიდებელი ვიყავი.
დასავლეთში ბევრს აინტერესებს - აპირებს თუ არა საქართველოს პრეზიდენტი მის შეწყალებას მისი ჯანმრთელობის მდგომარეობის გათვალისწინებით. და ისინი ცდილობენ ხაზი გაუსვან იმ რეპუტაციულ ზიანს, რომელიც ამას მოაქვს საქართველოსთვის.
კი, ვიცი. ეს მადარდებს და ამ სიტუაციის შესამსუბუქებლად ბევრ რამეს ვაკეთებ. მაგრამ ზიანი, რომელიც მოყენებულია, მოყენებულია იმ გადაწყვეტილებებით, რომელსაც მთავრობა იღებს. და შეწყალება - არშეწყალება არაა ის, რაც შეცვლის სიტუაციას. ვფიქრობ, რომ მას ისევე უნდა ეპყრობოდნენ (და ამაზე ხმამაღლა მისაუბრია), როგორც მსოფლიოში ბევრ სხვა პრეზიდენტს, რომელთან მისჯილი ჰქონდათ. არსებობს ელექტრონული სამაჯურები და სხვა ფორმები, რომლებიც ბევრად უფრო შეესაბამება მოლოდინებს იმ ქვეყნიდან, რომელიც ევროკავშირის წევრი უნდა გახდეს.
მაშასადამე, თქვენ ამბობთ, რომ...
არა, არ მინდა აქ ახსნა, მაგრამ არის სამართლებრივი გარემოებები, რომლებიც [ამას] შეუძლებელს ხდის. მაგრამ ყოველთვის თავს ვიკავებ ახსნისგან, რადგან საქართველოს პრეზიდენტის დისკრეციული უფლება ისეთივეა, როგორიც სხვა ქვეყნების პრეზიდენტების და ისინი არ ხსნიან.
რა თქმა უნდა, მაგრამ ეს დისკრეციული უფლება სხვა შეწყალებებისთვის გამოიყენეთ.
დიახ, გამომიყენებია, მაგრამ არასდროს ამიხსნია.
არასდროს აგიხსნიათ.
კითხვა კულტურულ ომებზე, რადგან თქვენ ნახსენები გაქვთ, განსაკუთრებით ევროპულ პლატფორმებზე, მაგალითად, ლგბტ საკითხები, გენდერულ თანასწორობასთან დაკავშირებული საკითხები და აშ. საქართველო საკმაოდ ტრადიციული საზოგადოებაა, სადაც ეკლესიას ძლიერი გავლენა აქვს. მაინტერესებს, ფიქრობთ თუ არა, რომ საქართველოში პროევროპული ძალები ძალიან ჩქარობენ და ხალხს არ უბამენ ფეხს, როდესაც ამ საკითხებზე საუბრობენ?
არ ვფიქრობ ასე. საქართველო ტრადიციული ქვეყანაა და რაც ხალხს აბრაზებს, ეს რაღაც ფორმის არაპირდაპირი რუსული პროპაგანდითაა გამწვავებული, ხალხს პროპაგანდის გაგონება აღიზიანებს. სხვა შემთხვევაში, საქართველოს კულტურა და მოსახლეობა ძალიან ტოლერანტულია. ასე რომ, დისკრიმინაცია მათ გენში არაა და ეს ხანგრძლივი ისტორიითაც ჩანს.
არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ საქართველოში ყველა ოჯახს ჰყავს ვინმე, ვინც დასავლეთში ცხოვრობს, ვინც დასავლეთში სწავლობს, ევროპაში ფაქტობრივად. ასე რომ, ეს საზოგადოებაც ძალიან, ძალიან სწრაფად იცვლება. და როდესაც მუდმივად გყავს მოსახლეობის 80%, რომელიც გამოკითხვებში ევროინტეგრაციის გზის მხარდამჭერია, ნიშნავს, რომ ნებისმიერი მცდელობა, რომ ამ კონსენსუსზე მოახდინო ზემოქმედება, არ იმუშავებს.
აქ უნდა დავასრულოთ. დიდი მადლობა, რომ ჩვენი სტუმარი იყავით სტუდიაში! სალომე ზურაბიშვილი, საქართველოს პრეზიდენტი.
